GRUZJA BY ZBYSZEK

JG: tu się muszę zgodzić ze słowami powyżej. Globtroteria to wynalazek na poziomie koła.

   Po drugie o towarzyszach podróży. Damian spisał się znakomicie. Po pierwsze wymyślił i zaplanował cały wyjazd. Ja zupełnie nie wtrącałem się do układania planu podróży. W efekcie oglądnęliśmy dużo starych klasztorów i trochę pochodziliśmy po górach. Ja pewnie większy nacisk położyłbym na góry, przyrodę i może zdecydowałbym się na odwiedzenie jakiegoś parku narodowego, ale kilkusetletnie (i starsze) efekty działań człowieka też są moim zdaniem interesujace. Poza tym Damian jest osobą dość imprezową i bardzo towarzyską, co powoduje, że podróż z nim nie ogranicza się do (moim zdaniem nudnego na dłuższą metę) odwiedzania znanych miejsc, ale stanowi również okazję do poznawania "obyczajów ludności miejscowej" podczas wieczorno-nocnych kontaktów z przedstawicielami tejże. Przez pierwsze kilka dni podróżowaliśmy w trójkę. Też było fajnie, bo jak ktoś kiedyś powiedział "w grupie raźniej", no ale Anka zdecydowała się odłączyć od nas. 

JG:  Z tym planowaniem to jabym nie przesadzał. Wyjazd do Japonii też już nam kiedyś "zaplanował" ;)

   W Gruzji jest wiele miejsc, które warto zobaczyć, wiele bardzo starych klasztorów, miasta skalne (w tym Upliscyche, które zobaczyliśmy i Wardzia, które mieliśmy w planie odwiedzić, ale nie starczyło czasu), piękne góry. Morza nie polecam, bo byliśmy tylko na zaśmieconej plaży w okolicach Poti, ale podobno są ciekawe miejsca nad Morzem Czarnym nieco powyżej Batumi. Najprzyjemniejsze w zwiedzaniu Gruzji jest to, że turystów jest niewielu. Podczas kilkugodzinnej wycieczki po górach w okolicy Mestii spotkaliśmy tylko dwie kobiety szukające krowy, i to nie były turystki. Podczas drogi z Kazbegi do lodowca widzieliśmy tylko dwóch pasterzy owiec i podczas zejścia spotkaliśmy 3 osoby, które miały zamiar nocować w okolicach lodowca. Podobnie podczas zwiedzania klasztorów. W wielu miejscach nie było nikogo poza obsługą, a sama obsługa wyglądała na zdziwioną, że w ogóle ktoś przyszedł. W Upliscyche (moim zdaniem miejsce bardzo ciekawe i robiące duże wrażenie), gdzie spędziliśmy prawie 2 godziny, pod koniec naszego pobytu pojawiły się dwie inne osoby. To pewnie zmieni się za kilka lat, ale wtedy moim zdaniem nie będzie już tak przyjemnie. 

   Druga istotna cecha Gruzji to jej mieszkańcy. Wiele słyszeliśmy i czytaliśmy o gościnności Gruzinów i to potwierdziło się w pełni. Zwłaszcza podczas pobytu w Kachetii, gdzie w Velistsikhe oglądaliśmy odrestaurowany zakład produkcji win. Syn właścicielki, sam zajmujący się produkcją win, przyjechał po nas i oprowadził nas po tym miejscu, a następnie częstował nas obficie bardzo dobrym winem własnej produkcji. Było tam tak przyjemnie, że z dużym trudem udało nam się znaleźć drogę powrotną do Telawi. Tego samego dnia przygodnie poznani Gruzini zaprosili nas na chinkali z piwem. Siedzieliśmy z nimi do drugiej. Oczywiście tak jak wszędzie również w Gruzji zdarzają się ludzie, którzy psują nieco generalnie bardzo pozytywną opinię. Zdarzyło nam się kupić na śniadanie bułki w sklepie, które były kompletnie suche (mimo że sprzedawczyni sama zaproponowała, że zrobi nam świeże, bo te które są wystawione leżą od poprzedniego dnia).

 JG: Suchą bułkę to i w Polsce kupisz.

    Dla mnie w Gruzji najprzyjemnieszym zaskoczeniem były motyle. Zwykle, gdy gdzieś wyjeżdżam zabieram ze sobą aparat w celu zrobienia zdjęć lokalnych okazów. Tak też zrobiłem tym razem, ale nie nastawiałem się specjalnie na obfitość owadów. Wszak Gruzja to Europa. Jednak to, co zobaczyłem w okolicach Mestii przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Nie byłem dotąd nigdy w miejscu, gdzie latałoby tyle motyli i do tego tak wielu gatunków. Czułem się jak w motylarni. Efektem tego dnia było ok. 500 zdjęć motyli. W Kazbegi mieliśmy mniej szczęścia. Niestety pogoda była niezbyt dobra i motyle odwołały swoje loty. Wydaje się jednak, że łąki pokryte różnokolorowymi kwiatami miały potencjał. 

      W Gruzji obowiązują zupełnie odmienne od naszych standardy higieny. Najbardziej drastycznym przykładem jaki zobaczyliśmy była płatna toaleta na dworcu w Zugdidi. Drugi raz nie wszedłbym tam nawet za dopłatą. Lepiej też nie zastanawiać się nad higieną w barach i restauracjach. Wygląda na to, że instytucja typu Sanepid może w Gruzji nie istnieć. Zdarzyło nam się kilkakrotnie być w miejscu konsumpcji zbiorowej (trudno powiedzieć, czy to były bary, czy restauracje), w których w toalecie nie było bieżącej wody, lub toalety w ogóle nie było (nie jest jasne, czy w ogóle, czy tylko dla klientów).

   Wydaje się, że ciekawym pomysłem może być podróż po Gruzji samochodem. To na pewno jest możliwe, co potwierdzały samochody turystów z Europy, których spotkaliśmy w hostelu w Tbilisi. Choć na pierwszy rzut oka ruch samochodowy wydaje się być chaotyczny, to prowadzenie auta nie powinno być trudniejsze niż na przykład w Turcji. Damian w każdym razie radził sobie bardzo dobrze. 

   W Gruzji jest ogólnie niedrogo. W górach w Kazbegi nocowaliśmy za 20 GEL (ok. 35 zł) z wyżywieniem, jedzenie nie było specjalnie wyszukane (Damian po dwóch dniach miał absolutnie dosyć niałego słonawego sera, które jest tam podstawą pożywienia), a warunki noclegowe niezbyt luksusowe. W Mestii cena była ta sama (po dłuższym targowaniu się), ale warunki mieszkaniowe znacznie lepsze. Najdrożej było w Tibilisi (20 GEL, ale bez jedzenia). Piwo w sklepie kosztuje zwykle 1 GEL (1.75 zł) za pół litra, ale ceny w barach są niewiele wyższe (1.5 GEL), więc nie warto chodzić do sklepu. Jedzenie w barach/restauracjach również jest niedrogie. Ceny za danie obiadowe z piwem wahały się od 2.5 GEL za "kotlet" (przypominający bardziej nasz sznycel) w Zugdidi, 5 GEL hinkali w Telavi, 6.50 GEL za "soljankę" w Poti do 7 GEL za szaszłyk w Tibilisi. Negatywnie natomiast zaskoczyły nas ceny win. Wydawało nam się, że wino w Gruzji, a zwłaszcza w Kachetii słynącej z produkcji win, będzie dobre i tanie. Dobre jest, ale nie znaleźlismy wina czerwonego w cenie poniżej 14 zł za butelkę. Raz w sklepie kupiliśmy natomiast wino domowe (chyba zrobione przez sprzedawczynię) w cenie niższej, ale niespecjalnie nadawało się do spożycia.

   Podsumowując, szczerze polecam Gruzję. Damian co prawdza twierdzi, że to jego ostatni raz (on ma zaplanowane wszystkie wyjazdy na następne 30 lat), ale ja chciałbym wybrać się tam jeszcze raz. Może Kazbek, może Wardzia, ale na pewno Swanetia i jej motyle. 

JG: Damian teraz wybiera się na eksplorowanie dzikiej Portugalii....

5 Comments