Egipt – rejs po Nilu – 19.02.2010 - 5.03.2010

    Egipt to zdecydowanie miejsce gdzie spotkać może nas wiele przygód. Wielkie połacie pustyni urozmaicone zielonymi oazami, kolorowy podwodny świat, oraz grobowce pełne labiryntów zachęcają do odkrywania tego kraju. W Egipcie każdy może w sobie odkryć coś z Indiany Jonesa. Dlatego też postanowiłyśmy zasmakować w przygodzie...

    Zdecydowałyśmy się skorzystać z usług biura podróży i tutaj dobra rada na sam początek. Oferty „last minute” mają sens, jeśli chcemy poleżeć i odpocząć na plaży. W przypadku ofert objazdowych zdecydowanie lepiej jest wybierać oferty około 1-1,5 tygodnia przed wyjazdem - nie ma wtedy wielkich obniżek cenowych, ale przynajmniej można lecieć z wybranego przed siebie miasta.  W naszym wypadku okazał się to być lot ze stolicy...

Dzień 1 – 19.02.2010 (piątek) – lot do Hurghady

    Po koczowniczej nocy na lotnisku w Warszawie udało nam się szczęśliwie dolecieć na Hurghady – mmm. Już pierwszy oddech, powiew ciepłego wiatru i promienie słońca na twarzy zdawały się zapowiadać wspaniały pobyt...

    Stosując się do rad naszych szacownych kolegów z Globtroterii – już na dzień dobry zdecydowałyśmy się na odkażenie organizmu, tak na wszelki wypadek. Buteleczki z % bywają w Egipcie na prawdę przydatne – nawet zemsta faraona im się poddała.

Dzień 2 – 20.02.2010 (sobota) – leniuchowanie na plaży.

    Dzień trzeci już od samego rana obfitował w bogactwa. Zaczęliśmy od podróży do Luksoru, czyli starożytnych Teb - „miasta o stu bramach”.

   Teby, podzielone Nilem na „miasto żywych” i „miasto umarłych”, były sanktuarium trójcy bóstw: Amona, Mut i Chonsu. Zobaczyłyśmy kolosy Memnona, zwiedziłyśmy świątynie Hatszepsut oraz grobowce w „Dolinie Królów” - zakamuflowane w skalnych rozstępach, drążone na niewiarygodnych wysokościach i niesamowicie długie chroniące ciała faraonów wraz z ich skarbami

   Jednak nie był to koniec atrakcji przeznaczonych na ten dzień. Po południu i całym dniu spędzonym w jednym z najcieplejszych miejsc do którego docierają turyści – dolinie królów – mieliśmy chwilkę aby odsapnąć przed atrakcjami wieczoru.

Dzień  4 – 22.02.2010 (poniedziałek) – Karnak, Medinat Habu, wioska robotnicza, wyspa bananowa

   Karnak znany niegdyś jako miasteczko Opet-Isut (co znaczy „centrum świata”). Świątynia poświęcona została triadzie bóstw: Amonowi, Mut i Chonsu. Wielka świątynia Amona jest największa w rozległym kompleksie złożonym za świątyń, kaplic, obelisków, posągów, świętego jeziora i strzeżonej przez sfinksy alei łączących Luksor z Karnakiem.  
   Wieże o wysokości 43 m zbudowane są z regularnych bloków piaskowca. Choć północnej wieży  nie dokończono, a żadna z nich nie została ozdobiona, jest to największy pylon w Egipcie (jego szerokość wynosi 130 m). Największe wrażenie robi sala hypostylowa ze 134 kolumnami. Ten las kolumn dostarcza patrzącemu niesamowitych wrażeń i emocji zarówno z powodu swego ogromu, jak też dzięki grze świateł i cieni, przesuwających się między nimi.

    Udało nam się także odwiedzić  wyspę bananową – objeść się pysznymi małymi banankami  i zobaczyć kilka interesujących okazów drzew owocowych i ptaków, które nieustannie nas z tych drzew atakowały swoimi odchodami ;) bardzo przyjemny spacer...

Dzień  5 – 23.02.2010 (wtorek) – rejs po Nilu, Edfu, Kom Ombo

    Od  samego rana niesamowite widoki przesuwające się za burtą wprawiły nas w doskonałe humory, co zaowocowało na prawdę fajnym dniem.

    Po lekkim śniadanku udałyśmy się na zwiedzanie świątyni Horusa w Edfu – z charakterystyczną sceną reliefową od frontu przedstawiającą Ptolemeusza XIII zabijającego wrogów Egiptu w obecności Horusa i Hathor.

   Na statku Jadzia w między czasie próbowała poczytać arabską gazetę ;) Zrozumieć jest ciężko, ale warto nauczyć się kilku słów.

   Wieczorkiem naszym oczom ukazała się  podwójna świątynia w Kom Ombo – widok zapierający dech w piersiach zwłaszcza , że nasz statek cumował jakieś 5 minut spacerkiem od niej.

 

     Takim oto cudownym orzeźwiającym sposobem zakończyłyśmy i jednocześnie zaczęłyśmy kolejny dzień naszej wyprawy – dzień 6 – który swój początek miał już o 3 w nocy, kiedy to musieliśmy wyruszyć na pustynie, żeby zobaczyć świątynię Abu Simbel – poświęconą bogom słońca Amonowi-Re i Re-Horachte oraz bogu sztuki i rzemiosł Ptahowi. Tworzyła ona rozległy kompleks, wchodzący nawet 56 m w głąb skały. Do ciekawostek związanych z Wielką Świątynią należy zjawisko zachodzące dwa razy w roku, 19 lutego i 21 października wschodzące słońce oświetla wizerunek Amona-Ra i Ramzesa, po chwili także Re-Horachte. Jedynie wizerunek Ptaha nigdy nie jest oświetlony promieniami słońca – jak to przystało na bóstwo ciemności.

    Mniejsza świątynia w Abu Simbel, poświęcona została bogini miłości i piękności Hathor oraz Nefertari.

    Ale świątynia to nie wszystko – w końcu udało nam się zobaczyć prawdziwą pustynie z fatamorganą! Nagrzane, południowe powietrze zdążyło zaigrać z naszymi zmysłami ponieważ sama podróż z Assuanu do Abu Simbel i z powrotem trwa ok 6 godzin (+zwiedzanie). Co prawda wycieczka możliwa jest tylko w konwoju i z przedstawicielem policji uzbrojonym po zęby jadącym w każdym autokarze, więc spanie na fotelu obok uzbrojonego faceta powinno zapewniać poczucie bezpieczeństwa, u nas jednak wzbudziło zupełnie inne odruchy, gdyż lufy jego 2 pistoletów wycelowane były w naszym kierunku.

    Popołudnie zajęło nam zwiedzanie świątyni Izydy na wyspie Philae i wielkiej tamy Asuańskiej z pomnikiem przyjaźni radziecko-egipskiej. Miejsca piękne, niestety pamięć po atrakcjach nocy poprzedniej i poranka powodowała kompletne otępienie naszych umysłów i poza licznymi zdjęciami, które udało nam się zrobić, niewiele w nich pozostało.

Dzień  7 – 25.02.2010 (czwartek) – ogród botaniczny na wyspie Kitchenera (Geziret an-Nabatat), wioska nubijska i lekcja jazdy na wielbłądach

     Minął już tydzień od naszego przylotu do Egiptu. Zdarzyłyśmy się przyzwyczaić do zaczepek na każdym kroku i tego że ponad 90% mężczyzn chciałoby się z nami przespać albo coś nam wcisnąć pomimo tego, że jako rasowe turystki zasłaniałyśmy wszystko co w kulturze islamu może okazać się powabne i kuszące...no cóż blondynka i egipsko wyglądająca brunetka samotnie spędzające urlop mogą w tym kraju uchodzić tylko za siostry ;) takim oto sposobem zostałyśmy siostrami!! Ciekawe co by na to powiedzieli nasi rodzice – hmm...

    Ten dzień był już zdecydowanie luźniejszy od pozostałych – jeden z ostatnich na naszym rejsie po Nilu. Ostatni na statku, ale za to pierwszy kiedy to miałyśmy okazję zaszaleć na wielbłądach i zobaczyć prawdziwą burzę piaskową!

     Z dobrych rad dnia dzisiejszego możemy udzielić krótkich wskazówek jak wsiadać na wielbłąda ;)

    Otóż wsiada się zupełnie tak samo jak na konie – okrakiem go trzeba wziąć – jedyną różnicą jest to, że taki wielbłąd potem musi z nami wstać a to już nie lada wyzwanie, biorąc pod uwagę , ze od konia jest nieco wyższy i spadanie okazać mogłoby się bolesne. Po tym jak już wygodnie usadowimy się w siodle z naszym całym dobytkiem warto podsunąć się maksymalnie do przodu siedziska, złapać rękami tzw. kolek z przodu i w momencie , kiedy wielbłąd wstaje odchylić się maksymalnie do tylu (uwaga limitem odchylenia są możliwości kręgosłupa, tudzież kolek z tylu, który potrafi boleśnie wbić się w plecy). A potem, to już tylko pozostaje ...jazda. Nie bez powodu wielbłądy nazywane są „statkami pustyni” – buja nieprzeciętnie, zwłaszcza jak wielbłąd wymyśli sobie ze lekko potruchta, ewentualnie zagrzebie się w piachu.

 

     Atrakcji na ten dzień jednak nie zabrakło. Asuan pożegnał nas lekką burzą piaskową, zrobiło się ciemniej i… żółciej. Ciekawe uczucie być uderzanym tysiącami ziarenek piasku i pyłu… Późnym popołudniem zapakowałyśmy się do lokalnego pociągu relacji Asuan-Kair i wyruszyłyśmy w ponad 14 godzinna wyprawę do Kairu.

    Standard pociągów był całkiem przyzwoity, nieco brudno i koledzy biegający po ścianach to chyba coś do czego można się szybko przyzwyczaić. Poza tym całkiem przytulnie urządzone wnętrze: 2 łóżka rozkładane przez kierownika wagonu (swoją drogą przydałaby się u nas taka instytucja), łazienka wewnątrz każdego przedziału z dostępem do bieżącej wody, pachnącym mydełkiem, zestawem ręczników...no czegoż chcieć więcej? Dla wymagających dodam jeszcze, że na korytarzu był ogólnie dostępny prysznic, a pan z obsługi był na każde zawołanie, niemalże jak stewardesa w samolocie. Kolacja i śniadanko do łóżka… na prawdę niezłe.

    Nasza podróż pociągiem zakończyła się wynalezieniem nowego drinka, który postanowiłyśmy nazwać „Night train to Cairo”: połowa szklanki gorzkiej żołądkowej miętowej + sok/napój ananasowy.

    Poranek w Kairze zaskoczył nas ochłodzeniem. Z temperatury około 30 stopni do której już przywykłyśmy , dostałyśmy się do zupełnie innego świata - 16 stopni po wielkim oberwaniu chmury. Ulice Kairu stały w wodzie, bo kanalizacja niestety nie jest przystosowana do tak obfitych opadów a i ludzie nie za bardzo o nią dbają, bo walające się tony śmieci skutecznie zatykają wszystkie odpływy i ścieki.

    Zmiana pogody przypomniała nam niestety, ze już niedługo trzeba będzie przygotować się na szok klimatyczny. Pod piramidę w Sakkarze udałyśmy się już w kurtkach zimowych, które chroniły nas nie tyle przed zimnem, co przed zimnym wiatrem tak charakterystycznym dla Egiptu w tej porze roku. No cóż... zdjęcia pod piramida schodkową w kurtce zimowej: specjalnie dla czytelników Globtroterii! ;)

    W Kairze koptyjskim natomiast zobaczyłyśmy między innymi najstarszy z zabytków architektury koptyjskiej - kościół  św. Sergiusza i Bakchusa. Podobno ten kościół zbudowano na krypcie, w której schroniła się Święta Rodzina podczas ucieczki do Egiptu.

    Nadeszła wiekopomna chwila – w dniu dzisiejszym cel wszystkich podróży do Egiptu: tajemniczy Sfinks i piramidy.

    Piramida Chefrena wyróżnia się  ustawioną obok niej, przy dolnej świątyni grobowej, monumentalną  rzeźbą Sfinksa. Został on wyrzeźbiony w olbrzymim bloku skalnym. Sfinks ma ciało lwa i głowę faraona osłoniętą  szeroką chustą nemes .

Dzień 10 – 28.02.2010 (niedziela) – Kair muzułmański

   Ostatni dzień w Kairze postanowiłyśmy poświęcić na zwiedzanie części muzułmańskiej. Aby móc dostać się we wszystkie interesujące nas miejsca bez problemów, postanowiłyśmy ubrać się troszkę bardziej po ichniejszemu. Studiowanie sposobów wiązania chust tzw. Hidżabu przez egipskie kobiety , dało chyba całkiem niezły efekt. Tym razem zaczepiane byłyśmy tylko i wyłącznie po arabsku, a to i tak zdarzało się sporadycznie.

Dzień 11-14 – zasłużony odpoczynek w Hurghadzie.

    Hurghada- miasteczko stricte turystyczne, w którym podobno wiele się dzieje. Nas jednak nie zachwyciło. Wyglądem przypominało każde miasteczko turystyczne w ciepłym kraju. Przeciętność – ot i tyle.

     Co w nim warto zobaczyć? Podobno warto wybrać się do dzielnicy handlowej z mnóstwem knajpek – Sakkala. Ale miejcie się na baczności, bo herbatke i kawke niestety robi się tam z lokalnej wody, co może poskutkować pewnymi problemami żołądkowymi. A nagabujący sprzedawcy potrafią na prawdę działać na nerwy.

     Miejcie się na baczności również jeśli chodzi o taksówkarzy w Hurgadzie, którzy próbują na wszelkie sposoby wymusić od biednych, nieświadomych turystach jak najwięcej pieniędzy. Niestety nam nie udało się uniknąć mało przyjemnych przygód. Jeden z taksówkarzy chciał nas wywieźć poza miasto i najprawdopodobniej wymusić odpowiednia dla niego sumkę, żeby nas przywieźć z powrotem. Ale nie z nami takie numery :P zachowałyśmy zimna krew i chociaż Jadzia miała już w głowie szczegółowo opracowany plan iście z Jamesa Bonda jakby przydusić kierowcę paskiem od bluzki, to jakoś udało nam się uniknąć nieprzyjemności.  Samotnie podróżujące kobiety w krajach muzułmańskich – miejcie się na baczności!

   Jedynym urokliwym miejscem, oprócz raf koralowych ma się rozumieć... ale o tym później, jest Marina, czyli port w Hurgadzie.

    Chyba jedyne miejsce w całym Egipcie przypominające standardami Europę – czyste, schludne, z wielka ilością małych, urokliwych kawiarenek, gdzie może zapalić fajkę wodną podziwiając gwiazdy na niebie i rozkoszując się chłodnym wiaterkiem od morza...

    Rafy koralowe u wybrzeży Egiptu są jednym z najbardziej urokliwych miejsc. Wiele ludzi przyjeżdża do Egiptu rokrocznie i do tej pory nie widziało piramid, bo skupiają się tylko na rafach! Tego, co kryje podwodny świat nie da się opisać w kilku zdaniach – kolory zapierają dech w piersiach, ocierające się o nasze ciała ławice ryb szokują bezpośredniością, a ciepła woda sprawia, że możemy poczuć się dużo przyjemniej pod woda aniżeli na lądzie.

    Egipcie – jeszcze do ciebie wrócimy!!

Aby wyszły w złotówkach - dzielcie przed 2.

Woda mineralna: 2 L.E za 1,5 l w sklepie, ok .5-8 L.E. jeśli trafimy na stragan na którym trzeba się targować

Papierosy: paczka marlboro light ok. 8,5 L.E. w sklepie

Coca-cola: butelka 1,5 ok. 3,8 L.E. w sklepie

Herbata: w hotelu – 6 L.E., Abu Simbel - 20 L.E.

Wynajem feluki: 15 L.E. dla 8 osób

Bilet metra w Kairze: 1 L.E.

Taksówka w Kairze (koniecznie biała, gdyż te mają taksometry): 2,5 L.E./ km + 5-10 L.E. napiwku, jeśli kierowca okazał się w porządku.

ZDJĘCIA:

Egipt by Jadzia

Egipt by Karolina

Kair by Jadzia