PIATEK

   Docieramy z Shaquira Sands do Nizwy. Mówią, że piękny tu fort mają. Fort zamknięty, bo piątek, weekend, ale fajnie też z zewnątrz wygląda, 40 metrów średnicy wieży. Świętować tu potrafią, wielodniowe weekendy, narodowe rocznice, niedawno minęły 43 lata od kiedy sułtan jest na tronie. Ludzie są zachwyceni. Nie maja aż tyle ropy i gazu jak sąsiedzi, ale jak trzeba to dzieci do szkoły helikopterem lecą. Szpital w byle powiecie, w latach 70-tych jeździli jeszcze na osiołkach, a teraz każda rodzina ma Suva, domek, tania benzynę. Sułtan co parę miesięcy wyrusza w interior, w swoim namiocie przyjmuje petentów i w kilka dni sprawa jest załatwiona. Proste zasady, sułtan ma prawo ingerencji w każdą decyzje i sprawę, przypomnijmy, ze jak Jarek Kaczyński nie ma w ogóle rodziny i pewnie konta.

  Fajnie to wszystko prowadzi, praktycznie wszyscy chodzą w narodowych omańskich szatach, panowie w białych "tunikach" i białym nakryciu, panie na czarno, z elementami kolorowymi. Brużdżą jak zwykle Hindusi, którzy w dżinsach i koszulach w kratę psują krajobraz. Hindusi nie tylko z najnowszej emigracji, ale takiej sprzed 200 lat, kiedy Oman rozciągał się od Zanzibaru, aż po Sri Lankę.

SOBOTA

   Misfat. Przepiękna omańska wioska rodem z prospektów. Na zboczu góry. W gajach oliwnych, daktylowych, bananowych. Mieszkańcy w tradycyjnych szatach, ktoś tam piecze chleb, ktoś pracuje przy kanałach irygacyjnych. Totalna bajka. I zonk. Jedna rodzina prowadzi guesthouse. Ale nocleg to 50 riali za dwójkę, prawie 450 zł. Z takim podejściem Omańczyków do nocowania, to my się nie dogadamy. Namiot na plecy i rozbijamy, gdzie Allah pozwoli, wieczorami te miejsca wyglądają jak z tanich, ale strasznych horrorów. Rano public toalet, narciarz i butla z woda, grającą prysznic.

  Kilka fortów, ten w Bahla przepiękny, niedawno odnowiony, goły w środku, ale z zewnątrz bajkowy, choć szary. To wszystko pamięta XII wiek, Sindbada, Brytyjczyków, którzy wszędzie wsadza paluchy. Wstępy po poł riala, czyli po 4 zł. Obok zamek Jarbin - podjechać, zrobić zdjęcie, nie wchodzić.

  No i hit. Jebel Shams. Grand Canyon i Colca Arabii. Widziałem poprzednie i Jebel Shams wchodzi na pudło. Kilkunastu turystów. Na szczycie 1900 m jest mały resort. Za 12 riali można postawić namiot (za drogo), za 50 jest chyba domeczek. Zza resortu wystaje kanion. Jest piękny. W doł tysiąc metrów, po zboczach kilka tras trekkingowych. Tyle lat żyje, a nie słyszałem o tym cudzie.

  Kanionem leci koryto rzeki. Teraz suche. Najwyższe doznania 4x4. 10 km ekstazy. Na końcu opuszczona wioska, ostało się kilku starców. Do góry 1000 metrów. Nocleg. Księżyc, daktyle i śpiew. Daje temu miejscu - Al Nakhur - 100 punktów na 10.

NIEDZIELA

 Wyjazd z kanionu. Wadi Gul. Jebel Shams. To będą gwiazdy nadchodzących sezonów. Turystyka jest w Omanie jeszcze w powijakach.
Przejazd przez góry w kierunku wybrzeża. To nie byle górki. Najwyższa szczyt ma 3075 m. 70 km/4h. Tylko 4wd. Po drodze znów zagubione wioski, chyba widziałem nawet tarasy ryzowe! (ale to może być klasyczny bullshit). I gimbusy Pajero. Oman wg ważnych osobistości jest państwem, które w ostatnich 40 latach doświadczyło największego rozwoju na swiecie. Fort w Nakhal. Bardzo przyjemny. Forty Nakhal i Bahla to must see, tyle wystarczy.

Minusy Omanu:

- muchy
- relatywnie droga benzyna 1zl, w Iranie jest po 40gr ;)
- drogie noclegi, od100€ za dwójkę w góry, airbnb przebrane, brak lokalnych skromnych hotelikow dla ubogich, głownie Polaków
- kuchnia zdominowana przez Hindusów, za omańska trzeba się rozejrzeć
- śmieci, obecne nawet na największych atrakcjach. Tego Arabów nie nauczysz.

No Comments

CZWARTEK  

  Widzę tu kilka problemów komunikacyjnych. WiFi praktycznie się poza Muskatem nie spotyka. To nie Azja Płd-Wschodnia, gdzie każda babcia gotująca ryż na ulicy dostarcza Internet. Jedyna opcja to często wizyta w 4* hotelu i krótkie posiedzenie w lobby. Poza tym są bankomaty, ale kartą często płacić się nie da. Nawet na stacji benzynowej 5 riali za pełny bak, to za mało, żeby kartę przyjmować. No i autobusów praktycznie nie ma. Transport własnym sumptem albo autostop.

  Dziś dzień, który zawsze się musi wydarzyć. Jedziesz i jedziesz, żeby dojechać do miejsca, które jest III ligą.

  Jalan Bani Bu Ali - miał tam być meczet o 50 kopułach. Zawsze mnie martwi, jeśli nawet lokalni nie wiedzą, jak do niego dojechać. Krążyliśmy 1h. W końcu jest - kopuł rzeczywiście 50, ale wielkości baniek na choinkę, do tego nie widać go zza sąsiedniego podwórka, w środku wielkie klimatyzatory. Rozmowa z miejscowym mułła przynajmniej na poziomie.

  Sur - największe miasto na wschodzie Omanu - nie jest to MUST SEE.

  Wadi Bhani Khalid - miał być piękny wąwóz z oczkami wodnymi, a okazał się być niezłym wąwozem po prostu zadeptanym przez hordy Hindusów.

   Ale słyszałem, ze śnieg spadł w Krakowie? U nas optymalne 30 stopni C :)

  Trzeba było od razu kierować się na Wahiba Sands, gdzie teraz jesteśmy. O tym jutro. To światowe centrum jeżdżenia 4x4 po wydmach.

  Plusem dnia wjazd do malej wioski, gdzie wszystkie kobiety od razu zasłoniły twarze. Zostaliśmy zaproszeni do miejscowego establishmentu, zajmującego się kóz wypasem. Kawa, banany, pomarańcze i daktyle wjechały na matę. Szef starszyzny sam osobiście obierał je niemytymi od pokoleń rękoma. Do teraz nie wiem czy przyniesione małe dziecko i oferta kupna za 100 riali - 850 zl - była żartem czy nie :)

  Wkrótce tez o Sułtanie Qabusie, który nie ma żony, ani dzieci (ślubnych), a który jak Donald Tusk Polskę, zostawi Oman murowanym, mimo ze złoża ropy są skromne, w porównaniu do sąsiednich naftowych "demokracji".

   Wieczorem dotarliśmy do Al Raha Camp - 20 riali za osobę w domku, z kolacja, obiadem, lokalnymi grajkami no i łazienka. Al Raha Camp mieści się na Wahiba Sands, wielkiej pustyni, która pokrywa "dużo" Omanu. Główna atrakcja - ogromne wydmy, na których pełno lokalnych fanów 4x4. Czyli wszystkich rodzin omańskich. W nocy wygląda to tak, jak alpejskie stoki po zmroku. Ciemno, tylko na wydmach widać oświetlone punkciki, niczym ratraki jeżdżą z góry na dol. i z powrotem. To jedyne miejsce w Omanie, gdzie spotkaliśmyu 2 naganiaczy.

 
  Moje kręcenie numerów na szosie skończyło się zawieszeniem na wydmie pod kątem 45 stopni i desperackim wołaniem po pomoc miejscowych specjalistów. Na szczęście omańscy przyjaciele pomogli za darmo, bo beduini biorą za taka przysługę 20 riali.

 

Rano ciąg dalszy kręcenia bączków po pustynii. Wydmy z górki na pagórki, miejscowi kazali spuścić powietrze z opon, ale co oni będa Polaka uczyli! Cały dzień można spędzić na wydmach, po południu jestem gotowy na Rajd Dakar z Małyszem.

 

No Comments

   Pan Kierowca wysadza nas pod samym lotniskiem. Przeskakujemy ruchliwa autostradę i wchodzimy do Europcar. Koniec z internetowymi wynalazkami Pana Zdzisia. Niech żyją wielkie korporacje. Dostajemy olbrzymiego Nissana Pathfindera, krótki kurs obsługi, "tak, tak, mam wieloletnie doświadczenie w prowadzeniu 4wd" i ruszamy w kierunku Muscatu, a w zasadzie kilku miast tworzących stolice. Koszt - 2030 PLN za tydzień, to się powinno zwrócić, bo po złożeniu siedzeń auto zmienia się w domek. Pamiętajcie, ze jedzie z nami tez namiot i karimaty :)

   Oman to dziwny kraj, nie widać hoteli innych niż luksusowe, od 600 pln w górę. Dziwni ludzie tu mieszkają, o 23 w hipermarkecie stoją tasiemcowe kolejki do kas.

  Szybki przejazd przez miasto i jestem oczarowany. Niska zabudowa, forty, pałace sułtana, szerokie aleje. Przepiękne. To musi być dobre miejsce dla ekspatow, którzy jednak są powoli z kraju eksmitowani, trwa proces "omanizacji". Na pierwszy nocleg wybieramy Yiti. Pod skałą, oczywiście rano wokół auta zebrał się tłumek pasterzy i kóz. Pozdrawiamy ich i na plaży, bez facilities, spożywamy śniadanie, myjąc się w wodzie z zakupionych 5litrowych baniaczków. Uroczo :)

   Na wschód autostrada, co 2km z fotoradarem, mam nadzieję, że uszkodzonym. Na trasie większość aut to 4x4 z 4 litrowym silnikiem. 80% mieszkańców poubieranych w tradycyjne arabskie szaty, kobiety w burkach, ale presji nie ma.

  Wadi Shihab to nasz cel, głęboki kanion, z jeziorkami i oazami na dnie. Daje wysokie oceny, choć trochę za duże stężenie Hindusów.

 

 

No Comments