Drugi dzień w Iranie rozpoczął się trochę niespodziewanie, bo obudziliśmy się o 10.30 zamiast życzeniowej 9tej, a narodowy operator irański zablokował mi smsy i połączenia. Nie odzyskałem ich do teraz.

W zasadzie zablokowane jest wszystko, YouTube, Onet, gazeta.pl, Gmail ledwie dycha. Od rana w telewizji irańskiej propaganda pracuje na pełnych obrotach. 3 wiadomości dnia:

1. Strajkują pielęgniarki w Montanie, służba zdrowia w USA w agonii.

2. Policja włoska skatowała demonstrantów studentów, bodajże w Mediolanie.

3. Grecy wieszcza, ze kryzys wykończy Unie. I na okrągło te wiadomości, przeplatane relacja z narady wielebnych Ajatollahów.

Ruszyliśmy do Golestan Palace, całkiem ciekawy obiekt otoczony przytłaczającymi bunkrami Ministerstwa Propagandy i Spraw Wewnętrznych, wokół którego stacjonowała ekipa na kształt ZOMO, gotowa krzewić w każdej chwili pokojowe zasady islamu. Robienie zdjęć w okolicy, gdzie więcej mundurowych przeplatających się z tajniakami udającymi lokalsów nie było wskazane, ale kilka fotek z rękawa, jak na byłych agentów przystało, udało się zrobić. Rozmowa z miejscowymi często kończy się wizyta tych ostatnich na posterunku za probe nawiązywania kontaktów z międzynarodowym elementem szpiegowskim. Po Golestan Palace pora na wizytę w kantorze walut, jesteśmy jedynymi, którzy dolary sprzedają (dziś 1$ to 28000 riali, jeszcze kilka dni temu było to 32000, ale rok temu 12000), do kantoru wchodzimy z ochrona, przed wejściem kłębi się tłum, który dolary chce kupić. "Dolary rzucili" - rozlega się jak za czasów kiedy w Polsce rzucali parówki, wszystko to jednak w atmosferze dla nas przyjaznej, Persowie to kulturalni ludzie, nie zamierzają atakować przybyszów z dalekiego Lechistanu.

Po wizycie w Golestan Palace warto wyskoczyć do Muzeum Erbat, stare wiezienie z czasów proamerykańskiego szacha, gdzie SAVAK, czyli tajna policja pana szacha torturowała opozycję. Muzeum jest smutne, ale propaganda znów jedzie po bandzie, wszyscy oprawcy wyjechali po upadku szacha do Izraela i USA i od razu znaleźli prace w Mosadzie i CIA... Panowie Ajatollahowie nie wspominają nic o podobnym wiezieniu, które dla ich celów znajduje się gdzieś pod Teheranem. Ale po projekcji dostajemy soczek i ciastko na pocieszenie w cenie biletu (ok 5 zł).

Spotkana bardzo mila skądinąd irańska rodzina przed długi czas opowiadała nam jak to islam jest doskonalszy od chrześcijaństwa droga do perfekcji i doskonałości, wyrażając wielki smutek z obrazoburczego filmu o Mahomecie i tym, ze Obama nie przyleciał i nie przeprosił... Oni naprawdę przejęli się ta garażowa produkcja... Nasze głowy przechodzą tu wirowanie jak uran w irańskiej elektrowni atomowej, ale odbywa się to wg starożytnej sztuki tarof, czyli niczym nie mogącej zostać zmąconej uprzejmości....

Generalnie jednak Teheran to "normalne" miasto, na ulicach widać porządne auta, kobiety bardzo eleganckie, choć definitywnie nie wyzwolone, równie porządne, gorzej z mężczyznami, którzy paradują w szarych koszulach i wysłużonych garniturach.Jeszcze garść dzisiejszych cen - metro 25gr, 4 dzbanki herbaty, 2 szisze i 2 godzinne posiedzenie w miejscowej kawiarni - 15 zł za 4 osoby, pepsi w puszce - 80gr, 2,5 USD za obiad....

 Iran to zdecydowanie najtańszy kraj, w którym bylem, a upadek riala jeszcze ta nieprzyzwoita taniość pogłębia. Tanie wakacje, ale bez kobiet, używek i alkoholu ;) -> to oferuje Wam Iran. Doceniają ta nasi rodacy, którzy na około 20 spotkanych obcokrajowców stanowią dotychczas 75%. Czekam na pierwsza relacja by Lukasz, a my w międzyczasie szykujemy się do jutrzejszego wyjazdu do Qom - stolicy irańskiego kleru, oraz dalej do Kasham, skąd już niedaleko do siedziby irańskiego programu atomowego, którego likwidacja jest przecież naszym głównym zadaniem ;)

Email (will not be published)

Name

Title

Comment
 remaining characters

Post